Co to jest rozluźnianie mięśniowo-powięziowe?

Z ang. myofascial release (MFR) –  jest techniką osteopatyczna, polegającą na stopniowym, subtelnym czasem intuicyjnym rozciąganiu tkanek miękkich w oparciu o reakcje ciała pacjenta. Uwolnienie napięć i ograniczeń umożliwia maksymalne lub optymalne wydłużenie włókien mięśniowych oraz zmniejsza stałe napięcie ścięgien. Jest to metoda, w której pacjent jest całkowicie pasywny i nie wykonuje żadnych czynności. Technikę tę można stosować u wszystkich pacjentów, niezależnie od wieku.

Czym jest powięź?

Powięź to włóknista tkanka łączna, która otacza ciało pod skórą, otacza i przedziela mięśnie oraz grupy mięśniowe dzieląc je na warstwy.  Jest siatką włókien kolagenowych utrzymują w jedności całe ciało tworząc sieć otulającą i napinającą poszczególne jego elementy. Tworzy miękki, trójwymiarowy, sprężysty szkielet nadający kształt naszemu ciału, a poszczególne części lub segmenty utrzymują się w równowadze dzięki naprężeniom w owej tkance. 

Dzięki sprężystym właściwościom tkanki łącznej i jej wszechobecnym występowaniu w ciele, informacja o stanie napięcia danej struktury może być przekazywana za pośrednictwem pasm szlaków powięziowych do najodleglejszych regionów ciała, ze struktur powierzchownych na głębokie i odwrotnie. W wyniku urazów, zapaleń, nieprawidłowej postawy ciała i gwałtownych skurczów struktura powięzi napina się. Brak równowagi w jej obrębie może zaś zapoczątkować występowanie patologicznych zmian tkanek lub całych organów.

Podstawowe wskazania do rozluźniania mięśniowo-powięziowego

MFR ma bardzo ogromny zakres zastosowania i może być śmiało stosowany w leczeniu układu mięśniowo-powięziowego w rozmaitych jednostkach chorobowych. Podstawową zasadą, jak przy każdej metodzie, jest trafna diagnoza oraz określenie celu pracy terapeutycznej, a dopiero następnie aplikowanie konkretnych technik. Dużym plusem tej metody jest jej niesamowita subtelność i to, że nie jest agresywna co stwarza możliwość pracy w wielu ostrych stanach nawet bezpośrednio po urazach, zabiegach operacyjnych, przeczulicach oraz stanach, które w przypadku wielu innych metod okazują się przeciwwskazaniami. Za niektóre wskazania do MFR możemy uznać:

• Dolegliwości bólowe niezłagodzone przez tradycyjne leczenie fizjoterapeutyczne
• Złożone, globalne bądź specyficzne dolegliwości bólowe niezgodne z dermatomami, miotomami, wzorcami rzutowania z narządów wewnętrznych
• Przewlekłe choroby wywołujące napięcia i restrykcje w tkankach miękkich np. cukrzyca, zespół postpolio, fibromialgia
• Bolesne, kompleksowe zaburzenia postawy ciała
• Asymetryczne osłabienie mięśni spowodowane ostrą lub przewlekłą, obwodową lub ośrodkową neuropatią
• Zaburzenia oddychania, nieelastyczna klatka piersiowa ze względu na występowania przewlekłej choroby układu oddechowego, uszkodzenia ośrodkowego układu oddechowego, nieprawidłowe relacje mechaniczne struktur szkieletowych i tkanek miękkich
• Często bóle głowy pochodzenia mięśniowego, od punktów spustowych, z napięcia tylnej grupy mięśni szyi, zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego
• Zaburzenia zamykania ust, restrykcje mięśni żucia
• Pozabłędnikowe zawroty głowy
• Osiąganie ekstremalnych zakresów ruchów

Przeciwwskazania:

• Pacjent nie toleruje bliskiego kontaktu
• Niestabilny stan zdrowia
• Zapalenie skóry
• Cellulitis
• Tętniaki
• Krwiaki, złamania, rany otwarte
• Nadwrażliwość skóry
• Infekcje lub choroby zakaźne
• Stany zaburzenia psychicznego